lunedì 28 gennaio 2013

Gjerat qe mendoj kur dua te fle




Unë kam një vajzë, 3 vjeç. Kjo do të thotë se unë zgjohem në mes të natës sa herë që vajza ime akoma e vogël ka nevojë. Herë është e etur, herë djersin, herë zbulohet dhe herë sheh ëndërra që e trembin. Si çdo nënë që punon, edhe unë jam shumë e lodhur nga dita dhe kam nevojë për gjumë. Por shpesh herë e gjej veten shtrirë dhe zgjuar. Kam një ndenjë frike se kam lënë diçka pa bërë, se kam harruar të fus fasulet në ujë, të hekuros një këmishë që i duhet tim shoqi për mëngjes, apo të çoj këpucën tek këpucari.
Në fakt këta janë arsye konkrete për tu zgjuar, por më e keqja është kur zgjohesh pa asnjëlloj arsyeje. Shikoj orën, 02: 00 e natës dhe jam e shtrirë duke u përjekur të kujtoj emrin e protagonistes tek filmi “A Streetcar Named Desire”, ose gjëra më të rëndësishme, si përshembull:

“Fëmijë i mirë”, është një përcaktor i bukur, por  sa mund i duhet një nëne që fëmija i saj ta meritojë atë!

Ndihem keq për dinozaurët që janë zhdukur dhe vajza ime 3 vjeçare duhet t’i njohë vetëm përmes filmave vizatimorë.

Sa keq që nuk e njohu tim atë, gjyshin e saj, meqë do përkonte pikëpërpikë me gjyshat e përrallave!

Duhet ta çoj vajzën patjetër për vizitë tek ndonjë fshat që ta shikojë se qumështi prodhohet nga lopa dhe nuk prodhohet në supermarket.   

“Dora the explorer”, vërtet është një serial vizatimor i këndshëm për fëmijë, por me fjalorin që përdor në spanjisht krahas anglishtes, po e bën gjuhën e vajzës konfuze.

Nuk më merr malli fare për jetën e qetë që kisha para se të bëhesha me fëmijë, por nuk mund të jem e qetë kur çdo ditë fëmijët kanosen nga viruse të pamëshirshme.

 Shprehja "Ujku fle, hasmi s’fle” më dërgon një mesazh të tmershëm për fëmijët e vegjël.

 Për tia marrë karamelet vazjës është e lehtë, por vetëm në qoftë se nuk e bëj të qajë.

 Nëse fëmija kur është sëmurë duhet të qëndrojë në shtëpi, përse atëherë të shohin shtrembër në punë kur ti duhet të rrish me fëmijën tënd.
 
Dy gjëra me të vërtetë të bukura për foshnjat janë se, ata kanë lëkurë të vërtet të butë dhe nuk vijnë era duhan.
 
Trishtohem kur mendoj se fëmijët e mi do të rriten në një botë me rrezikun e shpërthimit të internetit gjithfarësojsh  dhe muzikës komerciale.

 Eshtë totalisht e pafalshme për vajzën time nëse ajo do të hedhë mbeturinat para shkallëve të pallatit dhe jo në vendin e caktuar.

Dhe duhet të jem më e kujdeshme kur i pres thonjtë vajzës sime që të mos i nxjerr gjak nga lëkura.

N.


Nessun commento:

Posta un commento